PERKAUMAN

Pengenalan

Isu-isu perkauman bermaksud isu-isu yang melibatkan hubungan antara kaum dalam aspek penggunaan bahasa, dimensi agama, tingkah laku sosial, perlakuan fizikal, sektor pekerjaan, perbuatan buli, penulisan dan literatur, rasisme dan seumpamanya. Dalam konteks Malaysia, isu-isu sensitif pula membawa erti isu-isu yang melibatkan perkara-perkara yang sensitif dalam Malaysia berkaitan dengan hak-hak keistimewaan Melayu, status Bumiputera, kontrak sosial, bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan, sistem kuota dan perkara-perkara stereotype.

Isu-isu ini tidak boleh dibahaskan, didebatkan atau dibincangkan secara terbuka kerana ia akan membawa kepada api permusuhan hasil daripada perasaan kurang senang dan tidak berpuas hati. Isu-isu sensitif ibarat api dalam sekam yang menyala dalam diam-diam hingga boleh membawa kepada kebakaran. Ini juga adalah salah satu sebab yang bakal membawa kepada insiden konflik atau pergaduhan antara kaum. Isu-isu perkauman dan isu-isu sensitif juga melibatkan perlakuan memperlekehkan dan merendah-rendahkan kaum lain serta mempertikaikan hak orang lain. Termasuk juga dalam ruang lingkup tafsiran isu perkauman dan isu sensitif ialah ucapan, perbuatan, perkataan, penerbitan atau sebarang cara yang boleh ditafsirkan sebagai kecenderungan menghasut (Akta Hasutan 1948).

Isu-isu perkauman dan isu-isu sensitif boleh menggugat perpaduan dan kesepakatan antara kaum, mewujudkan huru-hara dan ancaman ketenteraman awam, mencetuskan konflik dan perselisihan kaum dan konflik antara agama, mewujudkan suasana prejudis, prasangka, dan hubungan tidak baik antara kaum, menghilangkan semangat toleransi, menimbulkan suasana tidak aman serta mengurangkan persefahaman bangsa berbilang kaum. Kesemua elemen-elemen negatif ini akan mengganggu-gugat keharmonian hubungan antara kaum sehingga menjejaskan perpaduan, menghilangkan kesedaran tentang kepentingan hubungan antara kaum, merencatkan keselesaan rakyat pelbagai kaum agar dapat hidup dengan harmoni dan mengusutkan hubungan interaksi antara agama dan budaya.

Perkauman Menurut Islam

Sekarang kita masukkan masukkan perkauman dan saya akan terang apa itu perkauman. Islam bersifat universal (‘alamiyyah). Agama islam ditutunkan oleh Allah SWT kepada seluruh umat islam tanpa membezakan bangsa dan warna kulit. Disamping itu, Islam tidak mengajar umat islam untuk taksub malah menganjurkan umat islam dan bukan umat islam tinggal ditanah air dengan keadaan aman dan bahagia. Malahan, menurut islam, keamanan negara berkaitan rapat dengan perpaduan ummah. Kita sebagai masyarakat perlu mempunyai sikap ingin menjaga kesejahteraan dan kemakmuran negara adalah menjadi tanggungjawab semua individu bagi sebuah negara. Perbezaan pendapat tidak boleh dijadikan satu alasan untuk membelakangi tanggungjawab menjaga keselamatan dan kemakmuran negara. Islam megariskan dua perkara ung berikut demi kebaikan negara:

•             Mengadakan usaha untuk mengukuhkan keselamatan dan kesejahteraan masyarakat.

•             Mengelakkan seberang perkara atau tindakan yang boleh menjejaskan keselamatan dan kesejahteraan negara.

Apabila masyarakat yang berbeza latar berlakang berinteraksi antara sama satu lain mungkin di tempat kerja, sekolah dan suasana sosial, perselisihan faham dan pertengkaran kecil mungkin akan berlaku. Apabila emosi tidak dapat kawal , maka konfik sedekimian boleh memburukan lagi kepercayaan, amalan agama serta budaya. Jika konfiik ini tidak diselesaikan dengan cara baikan akan terusnya berlaku pertikaian yang semakin rumit dan mampu memecah-belahkan kesejahteraan dalam kehidup masyarat.

Perkauman orang Cina masih tebal. Utusan Malaysia 10-May-2013

Kesimpulan bagi perkauman ialah, kita sebagai individu atau masyarakat perlu menjaga tingkah laku dari segi percakapan dan perbuatan kerana setiap perbuatan dan percakapan kita tidak semua individu boleh menerima. Contohnya, dari segi percakapan. Adab bercakap dengan kawan perlu menjaga percakapan dari segi Bahasa, malahan jika kita bercakap dengan kaum atau bangsa lain kita tidak boleh menghina agama mereka atau cara mereka berpakaian atau makanan, kerana ia boleh menyebabkan berlakunya salah faham dan boleh menyebabkan berlakunya pergaduhan antara bangsa melayu dan bangsa lain. Seterusnya, kita sebagai individu perlu menjaga adab kita, kerana sekarang masyarakt tidak lagi mempunyai adab percakapan yang baik untuk bangsa lain, kita juga tidak mempunyai rasa hormat lagi terhadap orang tua.



Punca berlaku Masalah Negatif Perkauman

a. Dasar Pecah & Perintah Penjajah Inggeris

       Disebabkan oleh dasar  “pecah dan perintah” yang diamalkan oleh British telah menyebabkan berlakunya rusuhan etnik di Tanah Melayu. Dasar yang mengamalkan konsep pecah dan perintah merupakan satu tindakan yang berkesan diamalkan oleh penjajah British menyebabkan wujudnya jurang antara kaum sama ada dari sudut ekonomi dan juga pola penempatan kaum. contohnya orang-orang Cina tinggal di bandar-bandar menjalankan perniagaan dan juga di kawasan-kawasan lombong sebagai pelombong dan  kaum cina memiliki aset yang paling tinggi dalam ekonomi masyarakat Malaysia. Sementara orang-orang Melayu tinggal di luar bandar bekerja  sebagai petani atau nelayan kecil. Manakala kaum India kebanyakannya pula sebagai buruh kasar kerajaan dan pekerja di ladang. Pada hakikatnya kegiatan ekonomi orang-orang Melayu dan India adalah bercorak sara diri. Keadaaan ini menyebabkan kedudukan ekonomi masyarakat bumiputera khususnya Melayu menjadi lemah dan ketinggalan. Corak penglibatan ekonomi antara kaum dalam kegiatan ekonomi yang berbeza telah menjadikan kedudukan sosio-ekonomi mereka tidak seimbang.

            British mengamalkan dasar pecah dan perintah ini bertujuan untuk menyekat ketiga-tiga kaum ini daripada bersatu padu, British menyedari bahawa sekiranya tiga kaum utama ini bersatu maka akan menyebabkan kepentingan dan sumber ekonomi mereka akan terjejas. Masyarakat  melayu  terdiri  dari  petani  dan  nelayan  di  kampung, masyarakat  cina  pula  telah  mewarisi  perniagaan  secara  turun  temurun dan  tinggal  di  bandar  manakala  masyarakat  india  bekerja  sebagai penoreh getah  dan  tinggal  di  estet. Dasar  ini  telah  berjaya  direalisasikan  bagi mewujudkan  kelompok-kelompok  etnik  yang  berdasarkan  kegiatan ekonomi  yang  tinggal  dalam  kelompok  masing-masing.  Kesannya, interaksi  antara  kaum  hanya  terbatas  di  pasar  sahaja.  Ini melahirkan perasaan prasangka antara kaum yang telah mengapi-apikan lagi tercetusnya sentimen 13 Mei 1969.

         Keadaan seperti ini menyebabkan hubungan atau komunikasi antara kaum di Tanah Melayu menjadi terbatas suatu ketika dahulu. Bagi penjajah British keadaan seperti ini juga sudah memadai bagi mengukuhkan kedudukan serta mengekalkan kuasa mereka. Suasana yang tidak seimbang ini telah berlanjutan sekalipun negara telah mencapai kemerdekaan.

            Bahkan suasana sosio-ekonomi yang tidak seimbang itu semakin melebar akibat daripada penekanan yang berlebihan terhadap pertumbuhan ekonomi tanpa menghiraukan ketidakseimbangan sosio-ekonomi dalam masyarakat Malaysia. Perkembangan rumit yang melibatkan kelas dan kaum ini akhirnya telah membawa kepada meletusnya peristiwa 13 Mei 1969. Kerajaan yang sedar akan keresahan dan perasaan tidak puas hati yang berlaku antara kaum tidak seyharusnya dibiarkan. Berikutan inilah lahirnya Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang dilancarkan pada tahun 1971 sebagai usaha untuk memulihkan keadaan. Latar belakang pendidikan yang berbeza juga telah dikaitkan sebagai punca yang membawa kepada meletusnya peristiwa 13 Mei.

Punca Berlakunya Isu Ekonomi Antara Kaum

Jurang perbezaan ekonomi dan sosial kalangan kaum di Malaysia sering dikatakan akibat dasar pecah dan perintah (divide and rule) oleh penjajah Inggeris. . Inggeris sengaja memisahkan kaum-kaum bagi mengelakkan dan menyekat sebarang usaha penyatuan yang membawa risiko penentangan terhadap penjajahan.penjajah inggeri bimbang apabila semua bangsa bersatu dan menentang segala pemerintahanya dan menolak sekeras keras undang-undang mereka.  Inggeris perlu mengekalkan penduduk peribumi di kampung-kampung serta mengekalkan aktiviti pertanian orang Melayu bagi memastikan bekalan makanan penduduk Tanah Melayu tidak terjejas. Tindakan membawa masuk pekerja asing adalah bagi mengelakkan penduduk pribumi meninggalkan aktiviti pertanian.penjajah inggeris mengaturkan setiap pekerjaan orang di tanah melayu dan mengimport pekerja asing untuk menlipatgandakan keuntungannya dengan membolot segala hasil di bumi tanah melayu pada ketika itu.Punca kesan dan perintah ini kita masih boleh lihat di Malaysia yang telah merdeka ini walaupun ada segilintir kaum melayu dan india yang telah berhijrah daripada bekerja buruh dan petani kepada pekerjaan yang lebih baik dan menjamin masa depan mereka.

Kesan Perkauman yang berlaku

Kedudukan yang tidak seimbang dari segi penguasaan ekonomi dalam kalangan kaum masih wujud akibat dasar pecah dan perintah yang dijalankan oleh british sebelum merdeka lagi. Kerajaan pula telah menjalankan strategi penyusunan semula masyarakat untuk selesaikan masalah ini melalui beberapa cara . Hal ini bertujuaan, untuk menggalakan kemajuan ekonomi semua golongan masyarakat supaya jurang perbezaan antara masyarakat bumiputera dan bukan bumiputera dapat dihapuskan. Kerajaan juga telah menjalankan pelbagai usaha dan strategi untuk memneri peluang kepada masyarakat Melayu dan bumiputera agar bergiat aktif dalam sektor ekonomi . Ia juga melibatkan pembangunan ekonomi dalam negara kita dilakukan dengan mengambil kira kedudukan masyarakat yang dilihat berperingkat agar lebih seimbang melalui dasar-dasar kerajaan dari dulu hingga sekarang.

Cara Penyelesaian

Bagi memastikan matlamat untuk menghapuskan kemiskinan tercapai, strategi ditumpukan untuk menghapuskan kemiskinan di kawasan luar bandar dan kawasan bandar. Berdasarkan banci penduduk 1970, didapati bahawa kira-kira 49.3% daripada semua keluarga miskin di Malaysia berpendapatan di bawah garis kemiskinan (pendapatan garis kemiskinan tahun 1970 ialah RM200) dan kira-kira 86% daripada jumlah itu berada di kawasan luar bandar. Bagi mencapai matlamat, kerajaan telah melaksanakan pelbagai perkhidmatan dan kemudahan awam melalui kemudahan pendidikan, kesihatan, bekalan air dan elektrik. Di samping itu, keutamaan juga diberikan kepada golongan miskin untuk mendapatkan bantuan seperti program bantuan subsidi baja, biasiswa pelajaran dan buku teks, makanan tambahan kepada kanak-kanak serta program rumah murah. Menjelang tarikh akhir pelaksanaan DEB, matlamat untuk membasmi kemiskinan telah tercapai. Laporan Rancangan Malaysia Keenam telah menunjukkan bahawa kadar kemiskinan negara pada tahun 1990 ialah 17.1% berbanding 49.3% pada tahun 1970.

Bagi memastikan matlamat yang kedua dalam DEB turut tercapai, kerajaan telah cuba memperbaiki keadaan ekonomi dan pada masa yang sama, menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi. Berasaskan pada ketidakseimbangan antara kaum, kerajaan telah melancarkan beberapa program seperti perindustrian dan perdagangan, pertanian, perlombongan, pembinaan, pengangkutan dan pertanian.


Kesimpulan

MALAYSIA memiliki komposisi penduduk yang terdiri daripada kepelbagaian budaya dan bangsa. Hubungan harmoni yang terjalin sesama kaum ini akan memperkukuhkan lagi kedaulatan dan pembangunan negara.

Keharmonian yang terhasil daripada perpaduan antara rakyat Malaysia merupakan satu keistimewaan dan juga daya tarikan kepada pelabur asing untuk melabur di negara kita.

Menurut Menteri Perdagangan Antarabangsa dan Industri Malaysia (MITI), Datuk Seri Mustapa Mohamed, agenda perpaduan sentiasa dititikberatkan kerana dengan bersatu hati kita dapat membina sebuah negara yang aman damai, sejahtera dan rakyatnya sentiasa mementingkan perpaduan dan negara aman, politiknya tidak huru-hara, serta ekonomi yang baik dan dapat menarik minat pelabur asing.

Tambahan pula, konsep 1Malaysia yang berasaskan prinsip “Rakyat Didahulukan, Pencapaian Diutamakan” juga menerangkan bahawa hubungan harmoni dan kerjasama antara pelbagai kaum merupakan kunci atau senjata utama untuk menghadapi pelbagai ancaman dan cabaran supaya negara kita dapat mencapai matlamat yang telah ditetapkan.

Secara umumnya, perasaan prasangka dan ketidakpuasan hati antara pelbagai etnik dalam sesebuah negara bukanlah suatu perkara asing. Persoalannya, bagaimana kita menangani isu ini secara berhemah agar kita dapat meluahkan perasaan hati tanpa menjejaskan keamanan dan keharmonian negara.